“Corran, corran…., que viene Faustino” Dit waren de woorden die “el Pistolero” Faustino Asprilla vanaf de kant van het trainingsveld tegen zijn teamgenoten riep, terwijl hij twee keer met zijn pistool in de lucht schoot. Nee, “Tino” was niet dronken, verzekerde de voorzitter van Universidad de Chile; het was een grap; de geblesseerde Colombiaanse vedette probeerde slechts zijn team tot grotere daden aan te zetten. Bovendien waren het losse flodders en was het pistool niet eens echt.
Wie is Faustino Asprilla?
Asprilla stond zowel binnen als buiten het veld bekend om zijn explosiviteit. Dit was niet de eerste keer dat hij met pistolen had lopen zwaaien. Drie jaar eerder, in 2000, was het de rede geweest dat zijn contract verscheurd werd bij Palmeiras en in 1995 had hij voor een dansclub op de Caraïben ook al enkele schoten gelost. Sinds zijn vertrek naar Europa in 1992 wisselt hij schietincidenten, drugshandel, rode kaarten, nepblessures en lui gedrag af met weergaloze acties, goals en grote Europese prijzen. Volgens vrienden is Asprilla totaal geen kwade jongen maar weet hij gewoon niet beter. Een Italiaanse journalist noemde hem in zijn Parma tijd een kind van 24. “Het is niet zo dat hij een slechte aard heeft of voor problemen in de kleedkamer zorgt. Integendeel, hij heeft juist een ongelooflijk positieve houding en draagt bij aan een goede sfeer door de hele club. Het enige is dat hij er ook gewoon van houdt om een goede tijd te hebben”. Vlak voor het WK voetbal van 1994 onderstreepte Asprilla het belang van deelname van zijn Colombia: “We moeten vooral mooi voetbal spelen. Ik wil niet dat men direct over drugs en wapens spreekt, wanneer men aan Colombia denkt”.
Het begin van zijn carrière
Faustino Hernan Asprilla is een eenvoudige jongen afkomstig uit een klein boerendorpje in Colombia. Op zijn vijtiende maakte hij zijn debuut voor Cucuta Deportivo. Daarna volgden drie seizoenen bij Atletico Nacional Medellin, waarmee hij het nationale landskampioenschap won. Door zijn tweebenigheid en onvoorspelbare bewegingen viel hij op tijdens het Olympisch kwalificatie toernooi voor de Spelen van 1992 en stond hij al gauw in de belangstelling van enkele Italiaanse grootmachten. Na onderhandelingen en gescherm met meerdere clubs betaalde uiteindelijk AC Parma 4.5 miljoen dollar aan Atletico Nacional. De man met de rubberen benen vertrok naar Italië. De eerste tijd in Italië verliep vooral buiten het veld moeizaam. “De Octopus” hield van het goede leven, ging liever shoppen dan zijn nieuwe woonplaats verkennen en kocht honderden nieuwe zonnebrillen voor vrienden en familie. Hij leefde zijn eigen leventje en begreep niet helemaal hoe de echte grote mensen wereld in elkaar zat. Zo vond hij het doodnormaal om midden in de nacht zijn muziek op maximaal volume te zetten wat de club deed besluiten om (op verzoek van de buurt) een alleenstaande villa te huren voor haar ster. Ook was hij binnen twee weken zes maal betrokken bij een auto ongeluk. Eenmaal heeft hij zelfs zijn BMW twee dagen voor een verkeerslicht geparkeerd laten staan voordat hij uiteindelijk terugkwam om hem op te halen. De voorzitter van Parma liet alles oogluikend toe. Asprilla was zijn Diego Maradona. De spits kon een wedstrijd op zijn kop zetten met zijn genialiteit. Tino was razend populair en kreeg het Parmesaanse publiek op de banken met zijn onwaarschijnlijke acties en met de radslag die hij maakte na iedere goal. Toen hij een keer vlak voor de belangrijke Europacup wedstrijd tegen Antwerp terugkeerde uit Colombia met 35 hechtingen in zijn enkel begon zijn status langzaam af te brokkelen. Volgens Faustino was hij bij het zwembad in een stuk glas gevallen. Volgens anderen had hij zijn verwondingen opgelopen toen hij tijdens een woedeaanval de ruit van een bus had ingetrapt.
Periode in Engeland
Eind januari 1996 verkast Asprilla naar Newcastle United. In de periode dat hij bij Parma speelde is hij redelijk succesvol geweest, hij won een Uefa Cup en scoorde 25 maal in drie en een half seizoen. Tekenend voor zijn instelling was wel dat hij in de warme maanden van het jaar meer scoorde dan in de koude maanden… Bij Newcastle United wist “la Gacela Negra (de zwarte gazelle)” in de Engelse competitie nooit echt te overtuigen. Hij opende zijn trucendoos vooral in Europese wedstrijden. In elf Europacup wedstrijden scoorde hij negen maal. Zijn Engelse hoogtepunt was de hattrick die hij scoorde tegen Barcelona in de Champions League 97/98. Hierdoor is hij bij de fans van de Magpies nog steeds een cultheld.
De herfst van zijn carrière
Na nog geen twee jaar was hij al weer vertrokken uit Noord-Engeland en hierna bleef hij nooit lang meer voor dezelfde club spelen. Een jaartje terug bij Parma, een seizoen bij Palmeiras, even bij Fluminese. Nee, het wilde niet echt meer vlotten met de carrière van de ooit zo bewonderde goalgetter. Wel bleef hij constant in het nieuws. Dan had hij weer tijdens een WK kwalificatie duel de Paraguyaanse keeper Chilavert in het gezicht gespuugd, dan had hij weer eens zijn pistool getrokken of werd hij in verband gebracht met drugshandel. Ook lag hij regelmatig overhoop met de Colombiaanse bondscoach. In de zomer van 2002 lijkt het er even op dat Darlington FC, uitkomend in de derde divisie van Engeland, voor een grote stunt gaat zorgen door de Colombiaanse ster aan te trekken. “Tino” geeft preses en goede vriend George Reynolds zijn ja-woord en hemel en aarde wordt door de club bewogen om een werkvergunning voor hem te krijgen. Wanneer, na een hoger beroep, alles in kannen en kruiken lijkt te zijn om het tweejarig contract daadwerkelijk te ondertekenen, blijkt de speler zelf in het vliegtuig te zitten naar het Midden-Oosten voor contractbesprekingen met een andere club. Reynolds is woest en hoeft zijn vriend nooit meer te zien. Na deze “afgeketste” transfer keert de Octopus terug naar zijn oude club Atletico Nacional en via Universidad de Chile komt hij bij de Argentijnse club Estudiantes de Plata terecht waar hij in 2004 zijn loopbaan afsluit.
Hoe gaat het nu met hem?
In Colombia is Faustino Hernan Asprilla nog altijd de grote man. Hij heeft een relatie met model Lina Cardona en is vaak op tv te zien bij verschillende nationale realityshows. Nog steeds heeft hij dezelfde jongensachtige uitstraling over zich en het nodige charisma. Hij staat bekend als een echte playboy. Asprilla heeft al met al een mooie carrière gehad, maar er kan niet, zoals hijzelf in 1994 gehoopt had, gezegd worden dat dankzij Tino de wereld anders tegen Colombia aan is gaan kijken.
Ik was hem al bijna vergeten, maar hij blijft een smaragd van het voetbal!
Een waanzinnige voetballer was het, bij Parma, maar ook die hattrick zal ik niet snel meer vergeten. Was wel een echte straatjongen, die gewoon niet beter wist en totaal niet het juiste voorbeeld mee had gekregen en mee wilde krijgen. maar ohohoh, wat had die gast zo nu en dan buitenaardse bewegingen en doelpunten.